Samenwerken om strategische redenen is de afgelopen jaren steeds belangrijker geworden voor organisaties in zorg & welzijn. De inkoop van diensten en de verstrekking van subsidies vindt plaats onder condities van ‘ketenvorming’, samenwerken om versnippering tegen te gaan en kostenbesparing.
Processen van samenwerken en bundeling of fusie gaan gepaard met veel emotie: wat betekent het voor de functie van medewerkers, voor de cultuur en identiteit van de organisaties, voor de continuïteit van posities. Bij medewerkers en vrijwilligers gaat het vaak over ‘wat men bang is kwijt te raken’, veel minder vaak met ‘wat men erbij kan winnen’.
Een recept is niet te geven voor samenwerken en samengaan! Maar de praktijk laat zien dat dit proces veel dialoog, toekomstvisie en ‘samen werken aan de toekomst’ vraagt . Die toekomst begint vandaag en de samenwerking begint al bij de intentie om het te doen: het proces als samenwerken en daarmee ervaring opdoen.
Gezien de verschillen tussen organisaties is de bruggenbouwer belangrijk. Deze heeft begrip voor alle partijen en probeert verschillen en overeenkomsten zichtbaar te maken en vooral de kansen die samenwerken biedt. Ook moet er onderhandeld worden en dat is een stuk gemakkelijker als men elkaar begrijpt en gaat ‘aanvoelen’.
